هورمون چیست؟ هر آنچه باید در مورد هورمون‌ها بدانید

اگر تا به حال فکر کرده‌اید که چرا بعضی روزها پرانرژی و سرحال هستید و روز دیگر بی‌حوصله و خسته، پاسخ تا حد زیادی در جریان نامرئی بدن شماست: هورمون‌ ها. این مولکول‌های شیمیایی کوچک و پیچیده، نقش‌های بزرگی در زندگی ما دارند؛ از تنظیم خواب و اشتها گرفته تا کنترل استرس، خلق‌وخو، رشد و حتی باروری. هورمون‌ها فرماندهان خاموش بدن هستند که بدون اینکه همیشه متوجه‌شان شویم، هزاران فرایند حیاتی را هماهنگ می‌کنند. اما هورمون‌ها فقط داستان پیچیده‌ای از شیمی بدن نیستند؛ آن‌ها پنجره‌ای به درک بهتر سلامت، بیماری‌ها و حتی رفتارهای روزمره ما هستند. در این مقاله، قصد داریم با نگاهی علمی و در عین حال ساده، هر آنچه باید درباره هورمون بدانید را بررسی کنیم؛ از تعریف و انواع هورمون‌ها گرفته تا نحوه عملکرد آن‌ها و تاثیراتشان بر سلامت جسم و روان.

هورمون چیست؟

هورمون‌ها مولکول‌های شیمیایی هستند که توسط غدد درون‌ریز بدن تولید می‌شوند و به عنوان پیام‌رسان‌های شیمیایی عمل می‌کنند. این پیام‌رسان‌ها به سلول‌ها و بافت‌های هدف منتقل شده و فعالیت آن‌ها را تغییر می‌دهند. به زبان ساده، هورمون‌ها «فرمان‌های بدن» هستند که بدون آن که ما به طور مستقیم متوجه‌شان شویم، فرایندهای پیچیده‌ای مانند رشد، متابولیسم، تولید مثل و پاسخ‌های استرسی را کنترل می‌کنند.

هورمون‌ها می‌توانند اثرات سریع یا آهسته داشته باشند. برخی از هورمون‌ها، مانند هورمون آدرنالین، ظرف چند ثانیه اثر می‌کنند و پاسخ فوری به شرایط اضطراری را ایجاد می‌کنند. برخی دیگر، مانند هورمون رشد یا استروژن، اثراتشان طولانی‌مدت است و روندهایی مانند رشد استخوان، بلوغ جنسی و چرخه قاعدگی را طی ماه‌ها و سال‌ها تنظیم می‌کنند.

هورمون‌ها بر اساس ساختار شیمیایی خود به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• استروئیدها: هورمون‌هایی که از کلسترول ساخته می‌شوند و شامل تستوسترون، استروژن و هورمون کورتیزول هستند. این هورمون‌ها معمولا روی ژن‌ها در هسته سلول‌ها اثر می‌گذارند و تغییرات گسترده‌ای را در سلول ایجاد می‌کنند.
• پپتیدها و پروتئین‌ها: هورمون‌های ساخته شده از زنجیره‌های آمینو اسید، مانند انسولین و هورمون رشد، که معمولا به گیرنده‌های سطح سلول متصل شده و فرایندهای متابولیک را فعال می‌کنند.
• مونوآمین‌ها: مشتقات آمین مانند نورآدرنالین و سروتونین که عمدتا نقش انتقال‌دهنده عصبی و تنظیم خلق‌وخو، خواب و پاسخ استرسی دارند.

نقش انواع هورمون در بدن

هر یک از هورمون‌های بدن در اندام‌های خاصی تولید و فرایندهای خاصی را مدیریت و کنترل می‌کنند. در ادامه، مهم‌ترین هورمون‌ها معرفی می‌شوند.

هورمون رشد (GH)

نقش اصلی در رشد قدی کودکان و جوانان، افزایش توده عضلانی و کاهش چربی بدن دارد. این هورمون توسط غده هیپوفیز تولید می‌شود و کمبود آن می‌تواند باعث کوتاهی قد و مشکلات متابولیک شود.

تیروئید (T3 و T4)

تنظیم‌کننده متابولیسم و تولید انرژی در سلول‌ها هستند. اختلال در تولید این هورمون‌ها می‌تواند منجر به کم‌کاری یا پرکاری تیروئید شود و علائمی را مانند خستگی، افزایش وزن یا کاهش وزن شدید ایجاد کند.

انسولین

هورمونی حیاتی برای کنترل قند خون و ذخیره انرژی در سلول‌ها به شمار می‌رود. کمبود انسولین یا مقاومت بدن به آن باعث دیابت می‌شود.

کورتیزول

این هورمون توسط غده فوق کلیوی تولید می‌شود و در تنظیم فشار خون، متابولیسم و پاسخ به استرس نقش دارد.

استروژن و پروژسترون

هورمون‌های جنسی زنانه هستند که چرخه قاعدگی، باروری و رشد ویژگی‌های جنسی ثانویه را تنظیم می‌کنند.

تستوسترون

هورمون جنسی مردانه که رشد عضلات، استخوان و ویژگی‌های جنسی مردانه را کنترل می‌کند.

جدول هورمون‌های بدن

مهم‌ترین هورمون‌های بدن و نقش اصلی آنها در جدول زیر قابل مشاهده است:

انواع هورمون زنانه

هورمون‌های زنانه مسئول تنظیم چرخه‌های تولید مثل، بارداری و رشد ویژگی‌های جنسی ثانویه هستند. تغییرات در این هورمون‌ها می‌تواند اثرات گسترده‌ای بر سلامت جسم و روان داشته باشد.

استروژن

استروژن اصلی‌ترین هورمون جنسی زنانه به حساب می‌آید که توسط تخمدان‌ها تولید می‌شود. این هورمون مسئول توسعه سینه‌ها، شکل‌گیری استخوان‌ها و تنظیم چرخه قاعدگی است. استروژن همچنین نقش مهمی در سلامت قلب، مغز و استخوان‌ها دارد و کاهش آن با افزایش سن می‌تواند منجر به پوکی استخوان و اختلالات هورمونی نوع متابولیک شود.

پروژسترون

هورمونی است که توسط تخمدان‌ها و جفت تولید می‌شود و رحم را برای لانه‌گزینی تخمک و حفظ بارداری آماده می‌کند. پروژسترون همچنین در تنظیم خلق‌وخو و متابولیسم نقش دارد و کمبود آن می‌تواند باعث اختلالات قاعدگی، ناباروری و مشکلات خواب شود.

هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG)

این هورمون در اوایل بارداری توسط جفت تولید می‌شود و برای حفظ تولید پروژسترون ضروری است. آزمایش hCG یکی از روش‌های اصلی تشخیص بارداری محسوب می‌شود.

انواع هورمون مردانه

به طور کلی، هورمون‌های مردانه نیز باید مانند هورمون‌های زنانه به طور منظم تولید و ترشح شوند تا نه تنها ظاهر بدن مرد به درستی شکل گیرد، اندام‌های جنسی مرد نیز به طور مطلوب فعالیت داشته باشد. از مهم‌ترین هورمون‌های مردانه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تستوسترون

هورمون اصلی مردانه است که توسط بیضه‌ها تولید می‌شود. تستوسترون مسئول رشد عضلات و استخوان‌ها، توسعه ویژگی‌های جنسی ثانویه مانند رشد موهای صورت و تغییرات صدا و حفظ میل جنسی است. کاهش سطح تستوسترون می‌تواند باعث خستگی، کاهش عضلات و مشکلات باروری شود.

دی‌هیدروتستوسترون DHT

DHT در واقع فرم فعال تستوسترون تلقی می‌شود که مسئول ویژگی‌های جنسی ثانویه مردانه بوده و نقش مهمی در رشد موهای صورت و بدن، توسعه پروستات و ویژگی‌های فیزیکی مردانه دارد.

چرا هورمون ها بهم میریزند؟

عدم تعادل هورمونی زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند هورمون در بدن بیش از حد زیاد یا کم شوند، طوری که تمام فرایندهای تنظیمی در سیستم غدد درون‌ریز نتوانند آن را جبران کنند.

عوامل متعددی می‌توانند سبب اختلال در عملکرد هورمون‌ها شوند؛ در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها می‌پردازیم.

آسیب یا اختلال ساختاری در غدد درون‌ریز

یکی از دلایل اصلی بهم‌ریختن هورمون‌ها، آسیب به غدد تولیدکننده یا ترشح‌کننده هورمون‌هاست؛ برای مثال تیروئید، غدد فوق کلیوی، هیپوفیز یا تخمدان‌ها/بیضه‌ها. به طور کلی، هر گونه آسیب یا صدمه به غده درون‌ریز می‌تواند باعث کمبود هورمون شود. همچنین رشد تومورها یا آدنوم‌ها (مثلا آدنوم هیپوفیز یا آدرنال) می‌تواند سبب تولید بیش‌ازحد هورمون یا مختل شدن بازخوردهای تنظیمی شود.

تغییرات طبیعی در طول زندگی

هورمون‌ها همواره ثابت نیستند؛ با وارد شدن به مراحل مختلف زندگی، مانند بلوغ، بارداری، یائسگی یا سالمندی، سطح بسیاری از هورمون‌ها تغییر می‌کند؛ برای مثال، در دوره یائسگی، تولید استروژن توسط تخمدان‌ها کاهش یافته و این امر باعث اختلال در تعادل هورمونی می‌شود. همین تغییرات طبیعی اگر با عوامل زمینه‌ای همراه شوند، می‌توانند زمینه‌ساز عدم تعادل جدی شوند.

سبک زندگی، محیط و عوامل رفتاری

عوامل محیطی و رفتاری نیز نقش مهمی در بهم‌ریختگی هورمون‌ها دارند. میزان استرس بالا، خواب نامنظم، فعالیت بدنی ناکافی یا بسیار زیاد، تغذیه نامناسب، چاقی یا کم‌وزنی شدید، همگی می‌توانند سطح هورمون‌ها را دچار نوسان یا اختلال کنند؛ به ‌عنوان نمونه، بسیار دیده شده که استرس مزمن سطح هورمون «کورتیزول» را افزایش می‌دهد و این افزایش می‌تواند به اختلال در هورمون‌های جنسی و تولیدمثل منجر شود. همچنین قرارگیری در معرض مواد شیمیایی مختل‌کننده هورمونی (endocrine disruptors) مانند برخی پلاستیک‌ها، آلاینده‌ها یا ترکیبات صنعتی، ممکن است سیستم هورمونی بدن را تحت تاثیر قرار دهند و باعث اختلال در تولید، ترشح یا بازخورد هورمون‌ها شوند.

بیماری‌های زمینه‌ای و اختلالات غدد

بیماری‌هایی مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، کم‌کاری یا پرکاری تیروئید، دیابت، اختلال در غده هیپوفیز، اختلالات غدد فوق کلیوی و غیره، همگی از علل شایع اختلال در تعادل هورمونی هستند؛ به‌عنوان مثال، در بیماری PCOS، تخمدان‌ها سطح بالایی از آندروژن‌ها تولید می‌کنند که تعادل هورمونی در بدن را به ‌هم می‌زند.

سن و کاهش تدریجی کارکرد هورمونی

مطالعات نشان می‌دهند که با افزایش سن، تولید و تاثیر هورمون‌ها کمتر شده و پاسخ بافت‌ها به هورمون‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند؛ این امر می‌تواند منجر به اختلالات هورمونی در بزرگسالان و سالمندان شود.

اختلال در مکانیسم بازخورد هورمونی

بدن برای تنظیم دقیق سطح هورمون از سیستم‌های بازخوردی (feedback loops) استفاده می‌کند؛ وقتی این مکانیسم‌ها مختل شوند – برای مثال گیرنده‌های هورمونی دچار مشکل شوند یا تولید هورمون به ‌درستی پاسخ ندهد – سطح هورمون می‌تواند از حالت طبیعی خارج شود.

علائم بهم ریختن هورمون‌ها چیست؟

اختلال در تعادل هورمونی به زمانی اشاره دارد که سطح یکی یا چند هورمون در بدن بیش از حد بالا یا پایین می‌رود یا زمانی که مکانیسم‌های تنظیم دوره‌ای آن‌ها دچار مشکل می‌شود.

این شرایط می‌تواند طیف وسیعی از علائم را در افراد مختلف ایجاد کند، چنان که عملکرد طبیعی متابولیسم، خلق‌وخو، چرخه‌های جنسی، تولید مثل، خواب و بسیاری دیگر از کارکردهای بدن تحت تاثیر قرار می‌گیرند. از جمله علائم رایج در اختلالات هورمونی می‌توان به خستگی مفرط، بی‌حوصلگی یا کاهش انگیزه، افزایش یا کاهش وزن بی‌دلیل، مشکل در کنترل قند یا فشار خون، برهم‌خوردن چرخه قاعدگی یا نداشتن دوره‌های منظم، کاهش میل جنسی و تغییرات ریزش مو یا رشد غیرعادی مو اشاره کرد.

همچنین ممکن است فرد دچار تغییرات خلقی چون تحریک‌پذیری، افسردگی یا اضطراب شود که این‌ موارد گاهی با علائم ظاهرا بی‌ارتباط تلقی می‌شوند، در حالی که ریشه در اختلال هورمونی دارند.

در سیستم تنظیم دمای بدن و تعریق نیز اختلال هورمونی می‌تواند نقش داشته باشد؛ برای مثال تعریق شبانه و گرگرفتگی‌های ناگهانی ممکن است نشانه‌ای از اختلال در هورمون‌هایی باشد که کارکرد ترموستات بدن یعنی تنظیم دما و تعریق را کنترل می‌کنند؛ علاوه بر این، اختلالات در هورمون‌هایی مانند استروژن می‌تواند باعث پوکی استخوان، خشکی واژن، نازک شدن پوست و کاهش میل جنسی شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

هر زمان علائمی بروز کند که کیفیت زندگی یا عملکرد روزانه شما را مختل می‌کند، یا نشانه‌هایی که ناگهان شروع شده‌اند و به سرعت تشدید می‌شوند، لازم است به پزشک مراجعه کنید. نمونه‌های مهم عبارت‌اند از:

• تغییر سریع و بدون دلیل وزن (افزایش یا کاهش قابل‌توجه)
• خستگی مزمن که با استراحت برطرف نمی‌شود
• کاهش یا افزایش قابل‌توجه اشتها
• اختلالات واضح در چرخه و علائم قاعدگی (قطع، حذف یا خون‌ریزی نامنظم)
• ناباروری
• کاهش محسوس میل جنسی یا ناتوانی جنسی
• ریزش موی ناگهانی یا رشد موی زائد
• نوسانات شدید خلقی یا افسردگی و اضطراب پایدار

این نشانه‌ها می‌توانند نمایانگر اختلالات هورمونی متعددی مانند مشکلات تیروئیدی، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، نارسایی غدد فوق‌کلیوی یا ناهنجاری‌های غده هیپوفیز باشند و نیاز به ارزیابی دقیق دارند.

اگر علائم هشداردهنده‌تر یا تهدید‌کننده حیات مشاهده کردید، مانند ضعف شدید ناگهانی همراه با سبکی سر و غش، درد یا فشار قفسه سینه، تنگی نفس، تشنگی و ادرار بسیار زیاد (نشانه‌های احتمالی دیابت کنترل‌نشده)، یا نشانه‌های شوک‌آدرنال (افت شدید فشار خون، تهوع و استفراغ مداوم) باید فورا به اورژانس یا مرکز درمانی مراجعه کنید.

اختلالات هورمونی در موارد نادر می‌توانند به بحران‌های پزشکی تبدیل شوند و تاخیر در درمان خطرناک است. در مراحل غیرفوری، معمولا اولین قدم مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی است تا شرح‌ حال کامل گرفته شود و معاینات اولیه صورت گیرد؛ در صورت لزوم پزشک شما را برای آزمایش‌های خون هورمونی، تصویربرداری (مثلا سونوگرافی یا MRI در صورت مشکوک بودن به تومورهای غده‌ای) یا ارجاع به متخصص غدد (endocrinologist) هدایت خواهد کرد. انجام آزمایش‌ها بسته به نوع شک بالینی ممکن است در زمان‌های مشخصی از روز یا چرخه قاعدگی برنامه‌ریزی شود تا تفسیر نتایج دقیق‌تر باشد.

برای زنان، هر گونه تغییر ناگهانی در قاعدگی، خون‌ریزی بین‌قاعدگی یا علائم مرتبط با یائسگی که شدید یا زودرس است و برای مردان، کاهش قابل‌توجه میل جنسی یا مشکلات باروری، دلایلی هستند که نباید به تاخیر بیفتند و نیاز به ارزیابی تخصصی دارند.

آزمایش هورمون چیست؟

آزمایش هورمون یکی از ابزارهای کلیدی برای بررسی عملکرد سیستم غدد درون‌ریز بدن محسوب می‌شود؛ سیستمی که مانند یک شبکه دقیق و هماهنگ، هورمون‌ها را برای تنظیم عملکردهای حیاتی از جمله متابولیسم، رشد، تولید مثل، خلق‌وخو و خواب در سراسر بدن ترشح می‌کند. وقتی تعادل این شبکه دچار اختلال می‌شود – چه به علت بیماری‌های غده‌ای، چه استرس یا تغییرات فیزیولوژیکی – آزمایش هورمون به پزشک کمک می‌کند تا منبع مشکل شناسایی و شدت آن ارزیابی شود.

در این نوع آزمایش، معمولا نمونه خون، ادرار یا بزاق بیمار مورد بررسی قرار می‌گیرد تا میزان دقیق هورمون‌های خاص در بدن اندازه‌گیری شود. از مهم‌ترین هورمون‌هایی که در این آزمایش‌ها ارزیابی می‌شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تیروئید (TSH، T3، T4)
• هورمون‌های جنسی (تستوسترون، استروژن، پروژسترون، LH، FSH)
• انسولین و گلوکز
• کورتیزول
• هورمون رشد (GH و IGF-1) و پرولاکتین

قاعدتا نوع هورمونی که باید بررسی شود به علائم بالینی فرد بستگی دارد؛ به عنوان مثال، در افراد دچار خستگی مداوم و افزایش وزن غیرقابل توضیح، احتمالا عملکرد تیروئید مورد بررسی قرار می‌گیرد؛ در حالی که در زنانی با چرخه قاعدگی نامنظم یا ناباروری، آزمایش هورمون‌های جنسی و تخمدانی انجام می‌شود. برای مردان، در صورت کاهش میل جنسی یا ضعف عضلانی، ممکن است سطح تستوسترون و هورمون‌های هیپوفیز (LH و FSH) اندازه‌گیری شود.

پزشک معمولا بسته به هدف تشخیصی، زمان انجام آزمایش را نیز تعیین می‌کند؛ چرا که سطح برخی از هورمون‌ها در طول روز متغیر است؛ برای مثال، کورتیزول صبح‌ها بالاتر و شب‌ها پایین‌تر است و امکان دارد تا تحت تاثیر چرخه قاعدگی در زنان قرار گیرد. بنابراین دقت در زمان نمونه‌گیری، ناشتا بودن یا نبودن و حتی قطع موقت برخی داروها پیش از آزمایش، اهمیت زیادی در صحت نتایج دارد.

نحوه خواندن جواب آزمایش هورمون

خواندن جواب آزمایش‌های هورمونی فقط نگاه کردن به عددها نیست؛ بلکه تفسیر درست آن نیاز به درک عملکرد هر هورمون در بدن، زمان انجام آزمایش، شرایط فیزیولوژیکی فرد و حتی داروهایی دارد که مصرف کرده است. هر آزمایشگاه محدوده‌ نرمال یا «Reference Range» مخصوص خود را در کنار نتیجه درج می‌کند و اولین گام در تفسیر، مقایسه مقدار به‌دست‌آمده با این محدوده مرجع است.

در قسمت بالایی برگه، معمولا اطلاعات فردی (نام، سن، جنسیت، تاریخ نمونه‌گیری) و در ستون‌های میانی نام هورمون، مقدار اندازه‌گیری‌شده و محدوده طبیعی یا نرمال ذکر می‌شود. گاهی واحد اندازه‌گیری در آزمایشگاه‌ها متفاوت است (مثل IU/L، mIU/mL یا ng/mL) و این تفاوت واحدها می‌تواند در تفسیر نقش مهمی داشته باشد. هر هورمون معنای خاصی دارد و تغییر سطح آن می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت فیزیولوژیکی یا اختلال خاصی باشد. نتایج هورمونی معمولا توسط متخصصین و پزشکان باتجربه با در نظر گرفتن علائم بالینی و تاریخچه پزشکی تفسیر می‌شود.

منبع: clevelandclinic – sciencefocus – womenshealthmelbourne